Deel 1: Mice….

Inge, 60, slank, was een klusklant, die volgens mij de klussenman belangrijker vond dan de te repareren koelkastdeur.

‘Ah ik zie het al, de slede waarmee bij het opentrekken de buitendeur van de koelkast de binnendeur meeneemt, is losgeschoten en daardoor gaat hij niet meer goed open. En als hij open is dan valt dit palletje niet meer in het gleufje en kan hij niet meer goed dicht.’

‘Pfhalletje?’

Inge was weliswaar Nederlandse, maar haar man was Duitser. Also heeft ze heel lang dort gewohnt en de taal een beetsje verlehrd. Ziet er met haar opgestoken blonde haar ook nogal Edelgermaans uit.

‘Eh als je de koelkastdeur los doet, moet dit dekseltje in dit gleufje mee glijden, maar dat doet het niet. Kijk maar het is helemaal afgerond en dan schiet hij er steeds uit.’

‘Kunn jij het maken?’

‘Ja hoor, maar daar ben ik wel even mee bezig. Ik moet eerst de hele buitendeur er af halen en dan bedenken hoe ik dat pieletje weer in die ouwe gleuf kan laten glijden.’

‘Ach Manoes, wat zeg je toch allemaal. Ik ben een dame hoor!’

Kir.. giegel... De toon is gezet.

‘Ik ga even naar boven. Jai redt je wel he? En niet kommen kijken hoor.’

Even later hoor ik de geiser aanslaan. Frau Inge duscht.

De deur blijkt lastiger dan ik dacht. Ik zit er de hele zaterdagmiddag mee te hannesen, tot ik met twee schroefhaakjes in de deur gedraaid een nieuw palletje heb gemaakt. Alles doet het weer perfect. Ik zweet als een otter.

‘Wat krijg je vann mij?’

‘Nou het duurde veel langer dan ik gedacht had. Als ik dat vantevoren geweten had, dan had ik gezegd dat je beter de Bruynzeel had kunnen bellen. Zou goedkoper geweest zijn. Maar zullen we zeggen: twee uur? Dat is dertig euro.’

‘Jai bent een schat. ‘Komm, jai moet een bier met mij drinken. Hat mijn mann meegenommen. Is nu voor jou.'

We delen een Duits halfliterblikje.

‘Nog een?’

‘Nee, ik wil naar huis, want het zweet op mijn rug droogt koud op en dan schiet het me straks in de rug....'

‘Nonsens. Jij moet hier duschen’.

- hmmm, deja vu. Maar ze ziet er nog wel appetijtelijk uit.-

Bloot onder een andermans douche is toch altijd een beetje eng…, zo bloot en kwetsbaar...

Een muis! Op de grond achter het toilet zit een muis, grijs met een lichtbruin koppie. Ik heb niks om mee te slaan. Dan maar een straal water. De muis blijft zitten. Rolt om. Wat is dat voor slome muis? Ik doe de kraan dicht, kom de douche uit en hurk. Het is een tot een torpedovormig bolletje gedraaid bosje schaamhaar, dat blijkbaar naast de pot is beland …..



Deel 2: Men.

Een bier wordt twee bier en wordt een gans besonderer Elzasser.
En wat Inge so sehr mist: ‘ein beetje knoefelen’, eindigt in haar krappe slaapkamer.

De muis blijkt inderdaad aan haar poes ontsnapt.

‘Ein echter blondine’, lacht Inge luid. Die tweede fles Elzasser was misschien net iets te veel. Ze stoot een wijnglas van het nachtkastje.

‘Macht niks, is zail’.

Even later stoot ik een groen vaasje van het nachtkastje. Van metaal. Niet kapot, alleen de deksel rolt er af, onder het bed.

‘Himmel, mijn Mann!’

Fuck! Ik nam aan dat ze gescheiden was.

‘Neen Manoes. Dieter, mijn Mann, ist in der Vase.’

Inge bukt vanuit het bed om de deksel te pakken, maar die ligt helemaal onder het bed. Ze hangt nog verder, met twee handen op de grond  maar kan er nog niet bij. Ze bolt haar rug en haar bovenlichaam verdwijnt onder het bed. Haar witte billen steken vanaf de matras omhoog. Twee dunne witte zestigjarige billen en een donker gootje. Net de skischans van Garmisch Partenkirchen bij dooi. Niet dat je zegt: geil!

Gelukkig, een binnendeksel heeft morsen voorkomen.

Inge pakt de urn. ‘Dieter, jij mag niet meekijken. Ik zet jou in de kast’.

Inge zet de urn in een kledingkast tussen de skispullen.

‘Skieën, daar hield jij so van’.