Als Marjo lacht doet Onze Lieve Heer de zon aan.

Marjo is lid geworden van ‘De Klup’, een los-vaste vriendenklup van dertigers en veertigers in en rond Doetinchem.

Marjo wil weten wat de Klup is en doet.

Ik vertel dat De Klup geen datingclub is, maar een activiteitenclub van overwegend singles die liever samen uitgaan, eten, bowlen, wandelen, spelletjesavonden houden, dan alleen. En ja, met zoveel vrijgezellen bij elkaar ontstaat er wel eens een relatie, maar die kan je ook in de supermarkt of bibliotheek oplopen.

Marjo is acht jaar geleden gescheiden van Ricardo, Italiaan ja, en heeft een zoon van acht, Jos, en een meisje van drie, Petra.
Ze heeft borderline en pleinvrees. Daarom durft ze niet naar barbecues, wandelen, het maandelijks stappen met de hele Klup…

‘Ik voel me zo alleen, ik durf niks…..’

Geen punt, ik vertel haar wel wat we maandelijks met De Klup voor uitjes bedacht hebben en als er iets tussen zit waar ze zich veilig bij voelt, dan gaan we samen. Ze zegt zowaar ja tegen een gezamenlijke wandeling met vijf, zes Klupleden in het Kruisbergse bos, vlak achter haar huis.

Een vol huis trouwens. In de gang ligt een stapel vloerdelen, die nog gelegd moeten worden. Had een buurman over. In de tuin ligt een stapel trottoirtegels. Moet achter een terrasje worden. Had de gemeente over toen ze bij Marjo in de straat parkeervakken maakten. En op zolder ligt een tuimelraam dat nog in het dak moet maar ze weet niet waar precies je dan tussen de dakpannen het gat moet zagen. Was over van een verbouwing bij een buur-buurman.

Marjo is full time inpandig bijstandsmoeder. Voor Jos en Petra is dat feest: maaltijden worden themamaaltijden: als ridder en prinses verkleed te eten, of met alleen maar oranje ingrediënten op Koninginnedag. En verjaardagen krijgen drie vooraankondigingsdagen. ‘Nog drie...., nog twee…., nog een…’. Een bevriende leerkracht heeft glasverf gegeven waarmee de kinderen die tekst met tekeningen op de ramen van de voorkamer mogen schilderen.

Marjo kookt pasta en ik maak voor ons vieren 'Titanic-toetje': alleen als matroos verkleed te eten: met realistische schepijsbergen op een tot megabord omgetoverde glazen salontafel: een half gezonken Fisher Price boot (van de kringloop, met een lintzaag diagonaal doormidden gezaagd), omringd door ijs, smurfendrenkelingen op chocoladestengel-reddingsvlotten en aardbeiensausbloed voor de door haaien opgegeten slachtoffers.
‘Er zijn daar geen haaien’, weet Jos. ‘Veel te koud’.

Tijdens het met zijn vieren opeten van de rampplek vertel ik het verhaal van Leonardo en Kate en maak van Leonardo een klussenman die de geknapte dekplanken vast nog wel kan gebruiken voor een vloertje bij een vriendin en ik geef Kate ‘boegvrees’.

Jos en Petra luisteren met open mond. 'Als ik oud genoeg ben ga ik die film kijken', belooft Jos. Marjo lacht.

Marjo heeft tot acht jaar geleden als serveerster gewerkt. Daar Ricardo ontmoet.. Acht jaar geleden gescheiden. Hij komt nu nog eens in de zoveel jaar langs in zijn Lancia. Altijd gedoe met betalen voor de kinderen.

‘Petra is toch drie?'

'Eh, Jos was toen bijna vijf en met een kind van vijf moet je solliciteren.
Maar de man van de sociale dienst was zó aardig: hij heeft me een paar voorbeeldbrieven gegeven en gezegd dat ik naar banen moet schrijven bij bedrijven die me toch niet willen hebben. De soos controleert de afwijzingen, niet de brieven.'

En Ricardo had autoproblemen met zijn Lancia en bleef slapen…. 'Maar hij betaalt voor Petra hoor.’

Voor een klussenman is een stapel hout en stenen slechts een zaterdag. En een dakraam twee dagen. Voor Marjo is het een opluchting. Ze lacht. God doet de zon weer aan.

Marjo voelt zich minder angstig. Gaat zelfs mee naar Scheveningen met de Klup. We lopen op het strand met zo’n vijftien Klupleden. Jozef, die goed is met elektra, Bert die regelmatig tweedehands-meubeladresjes weet en wel eens wat heeft staan; Evert die een taxibedrijf annex rijschool heeft, Alex wiens familie een Indisch restaurant heeft en van wie de vriezer uitpuilt….

Het worden goede bekenden van me. Ze eten met ons mee als ik Marjo’s badkamer vernieuw. En ach, ze zetten wel eens wat achter de deur.

Marjo lacht: ‘Manus, je bent mijn beste vriend. Ik ben zó blij dat ik nu veel meer mensen ken. Ik was echt bang voor de buitenwereld. Zeg, ik heb van Marcel een driedaagse kaart voor een Stayokay-huis gekregen. Daar wil ik met jou en mijn vriendin Corry heen. Ik heb met haar ge’msn’t (een tweedehandsje van Barend, die Rudi heeft geïnstalleerd) en ze wil je graag leren kennen.’

Story of my life: als ik glazig ga kijken, kennen ze wel iemand ánders die vast perfect bij mij zou passen. 

De driepersoonskamer in het stayokayhuisje heeft een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed.
Ik lach schaapachtig. ‘Zal ik in het eenpersoons? Jullie kennen elkaar het beste.’

Zelfs ik snap dat je geen seks krijgt door als eerste  'buut' te roepen

In de tuin van het huisje volleyballen we wat en we spreken af om na het wijn kopen en douchen meteen ‘te keten’ op de kamer.

‘Manus vertel eens over jouw liefdesleven.’ Corry, met Marjo op het andere bed, is direct en kan doordringend kijken.

Ik vertel; over de eerste keer, de tweede. Het vliegen, vallen, opstaan, hartje gebroken, en weer doorgaan …
 
Marjo en Corry sms-en .

‘Eh, zal ik stoppen, dat je de telefoon aan kunt nemen?’

‘Nee’, gebaart Marjo met een ronddraaiende armbeweging. ’Vertel maar verder, effe mijn sms lezen.’

Ik ben blijkbaar ouderwets. ‘Als ik met iemand praat, dan doe ik niet ondertussen wat anders.’

‘Nee, dit moet effe Manus.’

‘Tuurlijk!’ zegt Corry, die nu ook telefoon krijgt.

‘Oh.’

Corry en Marjo lachen. Ze houden kort de telefoon naar me toe en lachen nog harder. Ik kan het niet lezen, maar begrijp dat er iets leuks is. Ik pak hun polsen. Op één scherm staat ‘loser’, op de ander ‘ha ha. ‘

.....

Bijna nacht: ik kom terug van een rookpauze op het terras. Het licht is weer aan. Marjo en Corry liggen bloot in bed en zitten als filmsterren met de tieten net niet te zien achter de dekbedrand.

‘Manus doe mij nog een wijntje’

Marjo smst. Ik kijk om van het geluid. ‘Je zei niks! Nou mag het nog.’

Corry: ‘Manus, heb jij wel eens met twee vrouwen in één bed geslapen?

‘Nee.’

Marjo:’Manus, heb jij wel eens met twee vrouwen tegelijk seks gehad?’

‘Nee. Waar gaat dit gesprek....’

‘Auw trut!’

Corry heeft blijkbaar de tepel van Marjo omgedraaid. ‘Dat doet zeer gek! Ik ben een vrouw. Mannen kunnen daar tegen, maar vrouwen niet.’ Moeje bij Manus doen. Misschien wordt hij er wel geil van.’

Corry komt uit bed. Bloot inderdaad. Niks mis mee. Ze drinkt mijn wijnglas in één keer leeg. Een hand gaat naar mijn borst, op zoek naar de tepel, de ander verdwijnt achter mijn onderbroekelastiek.

Ze sproeit de wijn in mijn gezicht.

Ik stap snel uit bed om een handdoek te halen, stoot het mobieltje van Marjo’s nachtkastje.

Het schermlichtje gaat branden: ‘Zullen we hem gek maken? ha ha’


.....


Thuis bel ik Evert. Of hij Marjo morgen wil ophalen van het Stayokay-huis.

Wil hij wel.

Graag zelfs….