Wij zijn een moderne gemeente. Zo hebben we in januari in de kleedruimtes van de Van Pallandhal alle lampen vervangen door spaarlampen die alleen aangaan als er iemand in de kleedruimtes is. En de spaarlampen gaan automatisch weer uit als er niemand meer is. Dat scheelt een hoop stroom, want regelmatig ontdekte de beheerder pas 's avonds laat bij het schoonmaken, dat er in de kleedruimtes en douches nog lampen brandden. Dat bericht van de duurzame gemeente heeft de lokale krant nog gehaald.

Zaterdag speelde VZV heren (Varsseveldse ZaalvoetbalVerening) tegen Aalten Vooruit. Traditie is dat de gasten de scheidsrechter erbij leveren. De Aaltenaren hadden ene N’Komo Omary als scheidsrechter, die in de eerste plaats kolossaal en pikzwart was. Moet kunnen.

Maar hij was vooral een goed scheidsrechter, bleek bij enkele incidentjes in de tweede helft, waarbij hij eerlijk besliste. 'Goeie keerl', noemen wij dat. Geen kapsones, gewóón doen. Een gewóne neger.

Na de wedstrijd kreeg N’Komo van verschillende kanten schouderklopjes en mensen knoopten een praatje met hem aan en door dat oponthoud ging hij pas douchen toen de meeste spelers alweer bijna hun goeie goed aan hadden: tijd voor de nadewedstrijdbiertjes in de kantine.

Nou bleken de beweegsensors van de spaarlampen in het gangetje tussen de kleedkamers en de douche te zitten en niet in de douche zelf. Had met stoom en veiligheid te maken. Kan makkelijk, want als de laatste speler de kleedkamer verlaat is de douche al lang leeg.

Na twee minuten douchen, met niemand in de kleedkamers om te bewegen, stond N’Komo dus ingezeept plots in het pikkedonker onder de douche.

‘Natuurlijk die beweegsensors’ dacht N’Komo, daar had de beheerder hem over verteld  en dus sprong N'Komo in het duister in de douche heen en weer. 'Geen sensor. Misschien dan richting kleedkamers. Goed heen en weer bewegen en sprngen, dan pakt zo´n ding je wel een keer. Nog iets verder dan, verdorie.'

Zou zo'n sensor donkere mensen in het donker niet oppikken?

Op dat moment zegt Theo aan de bar tegen zijn vrouw, die de Bob was:´Och Ria, hoal mien de pottemonnee effe op. Die hek op ut bankje in de kleedkoamer loaten liggn´.

Geen probleem voor Ria die wist welke deur de kleedkamers van het gangetje naar de kantine scheidde.

Of het Ria was, of N’Komo, die als eerste de sensor activeerde, is niet duidelijk.
Wie van de twee er het hardst schreeuwde, evenmin.