Niet de tijd maar wij gaan voorbij

In Silvolde,  een dorp hier vlakbij, is op de muur boven een horlogewinkel een blank gelakt houten bord bevestigd met daarop in sierlijke witte letters geschilderd:

‘ Niet de tijd, maar wij gaan voorbij’

Ik ga er binnen voor een batterij voor mijn horloge en vraag aan een wat trieste middelbare dame achter de toonbank of dat niet een vreemde tekst is voor een winkel die het juist van het voorbijgaan van de tijd moet hebben. 

De vrouw bevestigt mijn standpunt: ’Mijn man heeft het bord vijf jaar geleden laten maken toen we deze winkel begonnen, en ik wilde het bord niet op de muur hebben om precies dezelfde reden als u mij nu zegt. Maar hij wilde het per sé op de gevel hebben.' 

'Vond hij diep', zei hij.  Maar ik vind het antireclame en heb mijn poot stijf gehouden.'

'Maar waarom hangt het bord er nu dan?, vraag ik.

‘Mijn man is vorige week overleden’.