De perfecte misdaad

Ronald komt binnen. Of laten we hem om zijn anonimiteit te garanderen R noemen. ‘Manus kun jij zwijgen?’

Ik knik. Zoiets moet je gelijk demonstreren.

R. is de oud-automatiseerder van de gemeente. Eerst ontslagen om een reden die niet iedereen kent en toen weer dankzij de vakbond teruggekomen, maar op wachtgeld/oproepbasis. Als er een klus met computers is mogen we R. bellen en die moet dan komen, minimaal 1 dag per week. Staat in zijn reïntegratiecontract. R. komt alleen voor computerklussen als mederevolutionairen hem om hulp vragen. De rest zijn kuttenkoppen, allemaal!  Hij zit om onduidelijke reden bijna elke vrijdag in het archief nietjes uit oude documenten te peuteren. Bij de gemeente is er altijd wel werk.

Ik mag R. wel.

‘Manus, weet jij hoe chipknips werken?’

'Zoiets als een pinpas? Maar dan net anders.'

‘Daar zit de truc.’

‘Truc?’

'Gepind geld heeft een verleden, gechipt geld is contant, maar dan als digitaal bestand. En digitale bestanden kun je kopiëren.'

‘Nog eens?’

‘Kijk, ik pin 20 euro op mijn chipknip. Wat gebeurt er dan? Ik heb 20 euro minder op mijn rekening en 20 euro op de chipknip waarmee ik kan telefoneren, parkeren, wat dan ook.’

‘Ja.’

‘En als jij mijn chipknip hebt, met de code, dan kun jij parkeren, telefoneren. Maakt de ontvanger niet uit. Ik heb er tenslotte al voor betaald.’

‘Tot zo ver snap ik het.’

‘Het tegoed op chipknips is dus af te lezen. Het apparaat waar je het insteekt heeft een lezer waarop staat hoeveel tegoed er nog op de chip staat. En als het op is moet ik bijpinnen om hem weer tegoed te geven.’

‘Ja.’

‘Maar als een computer kan lezen, kan hij ook kopiëren. Dat geldt voor alle bestanden. Of ze nou gecodeerd zijn of niet. Dat is gewoon knippen-plakken.’

‘Ja?’

‘Wat ik nou ga doen is: ik zet 20 euro op mijn chip, mag ook honderd zijn, maar ik ga klein beginnen om niet op te vallen. Dat tegoed kopieer ik naar mijn computer: 20 euro tegoed voor mij. Dan geef ik met de chipknip 20 euro uit. Maakt niet uit waaraan. Je kunt tegenwoordig op steeds meer plaatsen met een chipknip betalen.
En als de chipknip bijna leeg is, koppel ik hem weer aan mijn computer en kopieer en plak het bestand: '20 eurotegoed' terug op de kaart. ‘

R. lacht. HAHA.

‘En dat kan ik niet1 keer doen, maar 100 keer; oneindig keer.’

Ik zwijg. Dit gaat te snel. Je hebt tegoed, kopieert dat op je computer, geeft het uit en als het bijna op is, plak je de kopie met het bedrag dat je eerst tegoed had weer op je kaart. Enzovoort enzovoort.

‘Maar hoe kom je aan een kabeltje van je chipknip naar je computer en terug?’

‘Die zijn te koop. Winkels die chipknip accepteren hebben ook zo’n apparaatje. Anders kunnen ze de betalingen niet lezen of bijschrijven als koop van een klant. Is een bedrijf in België dat ze maakt. Als het lukt dan zie je me hier niet meer met die klotenietjes. Dan geef ik ze allemaal de dikke vinger.
Maar mondje dicht he.'