Had ik al van Rita verteld, mijn tweelingzus? Rita staat graag in de belangstelling: toneel, straattheater, typetjes op de regionale tv, Stuntpiet bij de inkomst van Sinterklaas....

Ik niet zo. Ik doe graag mee met maffe dingen, maar liever achter de schermen. Ik help haar graag met haar acts, maar dan liever met props, requisieten, teksten....

Zaterdag start ‘Doetinchem Ondersteboven', een weekeinde straattheater met als thema ‘Circus'. Rita's toneelgroep doet ook mee. Met een clown, nepballerina en een goochelaar wiens trucs mislukken. Allemaal kinderwerk. Rita wil écht circus.

Nou oefenen Rita en ik al circusacts sinds we zes zijn: niet zo verwonderlijk: zaterdagmiddag, uit de teil, de haartjes nat in pyjama, kijken we samen naar Billy Smarts Kindercircus en Jos van der Valk presenteert..... Piste!.

De deuken en sneeën in onze kinderkopjes - thans markante kop- zijn daarvan het resultaat. Ik zal u de details besparen van de messenwerp-act met 'De cowboy en het Indiaanse meisje'. Hooguit dat de huisarts meteen zei: ‘Ziekenhuis!', en dat mijn moeder van pa een nieuw messenblok eiste, omdat ze met het oude nooit meer iets wilde snijden...

Maar dat was vroeger. Rita is inmiddels 46 en wil knallen met haar act.


‘Doe je toch ‘Sterkste Vrouw...'

‘Met nephalters en zo?'

‘Nee, echt: je slaat met de blote hand een steen doormidden. Is een kunstje.'

‘Kan dat?'

‘Ja dat kan. Ik heb van de keukenverbouwing nog wel een Duroxblok over en die dingen sla je zó kapot.

‘Mag ik het eens proberen?'

‘Nee kan niet. Ik heb er maar één over. Maar ik wil hem wel prepareren door hem met een verfkrabber in te kerven aan de achterkant, maar dan moet je assistent hem wel heel voorzichtig vasthouden, anders is hij al kapot bij opkomst.'

‘Met de blote hand?'

‘Met je vuist. Jij bent toch Sterkste Vrouw...?'

Vrijdagavond: Met het Sandvik-krabbertjes krab ik de witte  steen aan de achterkant in: 7 bij 30 bij 60 centimeter. Ik dacht dat ik een dunner blok over had. Van 5 centimeter dik of zo. Het krabben is niet best voor het dure krabbertje: het wordt al na twee halen bot. Tis wel diep genoeg zo: eerst het krabbertje maar weer slijpen, wetten... zo, dat is weer vlijmscherp.

Zaterdag.

Ik help een zeil spannen tussen een pipowagen (oude schaftwagen van de gemeente) en een paal. Tapijt op de grond, circusmuziek in de cassetterecorder... Het kan beginnen. Rita is de derde act na een flauwe clown en een ballerina die doet alsof ze koorddanst over een touw dat gewoon op de grond ligt. Geeuw.

Ik start het Sterkste Vrouw-bandje: ratatiederiederatatada... Rita komt op in oud badpak en cape. Ze poseert als een bodybuildster en suggereert dat haar stevige bovenarmen en dito kont een en al spieren zijn.

Inge, haar bevallige assistente, komt op met de steen. Ja mensen, een echte steen.

Terwijl Rita uithaalt, vraag ik me af of ik bij het voorbereiden mijn prioriteiten wel bij het krabbertje had moeten leggen.

Rita's hand schiet naar de steen....

‘Ziekenhuis!', zegt opnieuw de huisarts.