Hoe onze held bijna wordt ontmaskerd

 Locatie: kelder Stella Maris
Datum: vrijdagmiddag begin oktober
Doel: die dubieuze types
Infiltratiekutsmoes: het regent, dus of ik hier kan blijven wachten tot ik naar huis kan fietsen en is mijn koffiebon hier ook geldig?

Dat is hij: alternatieve koffie, vies maar wel correct. Hebben ze bevochten bij de rotzakken van het bestuur.

De bijeenkomst gaat over dat het de plicht is van elke politicologiestudent om geld op te halen voor de Palestijnen, want die Israëlies, dat waren geen lieverdjes (was toen nog een nieuw standpunt). En wie niet ophaalt betaalt gewoon zelf.

Ik was het daar niet mee eens. Je infilreert of niet.

‘Maar (ik had slechts zakgeld), sommige eerstejaars kunnen toch nu al niet rondkomen',werp ik tegen.  'Ik steel zelfs studieboeken bij Dekker van de Vegt (instemmend gemompel). Dan is het toch niet democratisch om collectes te verplichten onder de armen?

Democraties? Bah! En armen? Echte armen kunnen niet eens studeren en in El Salvador krijg je zó een klap voor je bek als student, dus ik moest niet zeuren.

Driedagenbaard neemt het woord. ‘We moeten wel weten wie arme student is en wie niet. Sommige mensen zijn niet wat ze lijken. Sinds ik bij de BVD zit…..

WAT!

Tjonge wat een lul. Dat zeg je toch niet hier tussen deze mafkezen?
Ik begin als een gek te zweten. Driedagenbaard moet zichzelf maar redden, ik sprint zo meteen naar de trap. Buiten wacht mijn fiets, zekerheidshalve al met het achterwiel in de klem gezet. Geleerd van Lucky Luke. Kan ik zó op springen....

Bedoeld wordt de Bond Voor Dienstweigeraars.

Ah.

Van de rest van de vergadering heb ik weinig meegekregen. Als ik hiervan al peentjes zweet… Is dit wel wat voor me? Bovendien Tietjes had me lief aangekeken vanachter haar zwarte make up, die zou ik nooit kunnen verraden...