Hoe onze held wordt uitgerust

‘Wordt ik bewapend?‘

Agent Mulder (verrek na 25 jaar valt me op dat ze die bij X-files ook hebben, maar das echt toeval: de man heet gewoon Theo Mulder en zal nu tegen de 70 lopen) zegt dat het zo’n vaart niet zal lopen.

'Die kelder van Stella Maris, wie waren daar bij?

'Eh, een met het haar van de zanger van Exception, een dunne lange met pukkels en een zwart geverfd militair jack, een tenger meisje met een Gothic kapsel ( al wist ik toen nog niet dat dat zo heette) , een spierwitte huid, zwartgeverfde ogen en bijna geen tietjes, en een gast met een te zware driedagenbaard voor een eerstejaars, met zo’n palestijensjaal, in september!, maar námen, nee…. '

‘Vraag waar ze wonen, of beter nog ga met ze mee naar hun bolwerk (ik zweer je dat woord gebruikte hij) , infiltreer en als je hun vertrouwen gewonnen hebt en er echt vergaderingen zijn, over het vergiftigen van Outspan-sinasappels -heb je ze daar niks over horen zeggen?- dan rusten we je uit.'

'Met een Walter PK?'   Zou ik toch nog Manus Bond worden. 

'Nee, met een cassetterecorder'. (1978: zúlke bakken!)

'Mag ik er nog over denken?'

Ik zag op tegen het 'Hoi mag ik mee met jullie?': ik leek in niks op de types die ik moest infiltreren. Bij de echte Bond kijkt niemand vreemd op van een man in smoking tussen schurken in guerillapakken , maar in 1978 in Nijmegen in een kraakpand of bij een actievoerdersvergadering in mijn Manuskloffie, das toch onwaarschijnlijk.

'Eh, zeg, Manus, je vader heeft 40 jaar bij het rijk gewekt, je hebt bij de inlichtingenofficier bij je keuring aangegeven dat je het land wilde dienen, en wij zien door de vingers dat jouw zwager verkiesbaar is voor de PPR in Witmarsum....., en nou zeg je:  mag ik er nog even over denken?'

'Sorry.'

'Maar hoe zat dat met die moord op die medewerker van Stella Maris in de zomer?'

‘Ik ben niet gemachtigd daar iets over te vertellen.’

Kicke, dat Dick Bos-jargon, maar nou weet ik nog niks.

'Ik moet gaan' zegt Mulder alsof er ineens haast is, net zo als bij Allo Allo!

Hij loopt de gang in, ma laat hem uit en kijkt hem daarbij niet aan. Kan ze hem ook niet herkennen.Pa komt naar beneden.

Hoe kwam die man hier terecht? Hij had pa een paar keer op het werk gebeld en om toestemming gevraagd voor een gesprek en pa vond dat als Rijkswaterstater niet handig: telefoontjes van de recherche over zijn studerende zoon op het werk.

'Weet je wat hij vroeg? '

Ma zegt:’Niet vertellen jong, hoe minder we weten hoe beter.‘ Ma moet echt minder films kijken.

Pa:’Doe wat je hart ingeeft jongen. We hebben het er niet meer over...’