‘Apotheose van het liefdesverhaal van Carmen en Don José is de scène met het bekende stuk ‘De Toreador.’  Dorus draait het cassettebandje om en ..

'Toreadore…. Tralalalala'

‘Best wel vrolijk’ zeg ik.

‘Nog wel. Het is de vrolijkheid voor het tragisch einde’, legt Dorus uit:.

De rovershoofdman Escamilio waar Don José zo jaloers op is, is ook een succesvol stierenvechter. Het is de muziek van de overwinning op de stier, maar Carmen is publiekelijk de overwinnaar om de hals gevlogen. Ze kussen elkaar hevig. Don José is zó jaloers: als hij haar niet krijgen kan, zal niemand haar hebben… Als Carmen het stadion uitloopt, nog dansend van blijdschap, pakt Don José zijn mes, een militaire dolk, en steekt haar dood.

Dorus mag weer thuis wonen. Zijn ouders kennen nu het verhaal over Jetta en balen dat daar de helft van Dorus’ kindsdeel aan is uitgegeven.

Nou, íets meer,' vertelt Dorus me,' maar dat krijg ik nog terug, of eh.. dat is tegoed; dat mag ik nog opmaken’

'Opmaken?'

Jetta heeft eine Eierstockenzündung en wil eigenlijk trouwen met een netter Mensch wie Dorus, wenn Emil nich da wäre. Ze moet naar Duitsland omdat daar een dokter is die haar stokken weer kan spalken. Dure dokter dat wel. Of Dorus niet…. Dreitausend, nee Vier, man muss ja leben.

'Als ze terug is mag ik ...'

‘Je neuktegoed opmaken? Dat geld zie je dus nooit meer terug en Jetta net zo min.’

'Nee Manus, ik heb een onderpand. Ze heeft me de kopie van haar paspoort gegeven. Niet het origineel natuurlijk. In Duitsland ben je zuur als je je niet kunt legitimeren.’

Dorus toont me een kopie van een Duits paspoort. Een kopie. Een voor 10 cent gemaakte kopie. Het onderpand.
Liefde maakt niet alleen blind maar blijkbaar ook achterlijk.

Juli

Na twee maanden is Jetta nog steeds niet terug. In haar raam zit nu een ander meisje, weet Dorus. Hij rijdt er bijna elke dag langs.

‘Ik ga zometeen nog één keer kijken. Rij jij mee? Dan zet ik je af bij de stripboekenwinkel aan de Lange Heezestraat.’

We rijden in Dorus´ nieuwe auto, Volkswagen Jetta, langs de ramen van de Waalkade.

‘Nog één keer’, zegt Dorus. Hij rijdt stapvoets.

Jetta’s raam schuift open. ‘HE! HEEE! ‘ De tijd dat hoeren subtiel lonkten lijkt voorbij.

Dorus draait het autoraam open.

‘Hé, ben jij Dorus, het melkkoetje van Jetta?’

‘Nou melkkoetje, melkkoetje, mevrouw, we zijn geliefden’, werpt Dorus tegen.

De hoer wenkt bevelend en zegt: ‘Binnenkomen’. We volgen.

Wat een armoedige bedoeling zo’n peeskamer van binnen. Je kunt er je pik nauwelijks keren.

Ze heeft Jetta opgevolgd. Emil is dood. ‘Die hebben ze in de Spijkerstraat vastgeprikt tegen een schutting gevonden. Als een vlinder vastgeprikt. Twee Pakistanen waaraan hij rotzooi had verkocht. Met zeeppoeder doorversneden shit. Dat pikten die gasten natuurlijk niet. Met zoo’n mes, net een sabel. Zo’n kris, maar dan anders.’

Jetta was haar beschermer kwijt en lag niet goed bij de meiden in Arnhem. Ze heeft Dorus nog even gecasht en de kuierlatten genomen. ‘

'Waarnaartoe? '

'Ach jongen, laat die meid toch’.



Slot

Augustus: de rechtzaak

Dorus moet vóórkomen bij de rechtbank in Arnhem vanwege het rijden onder invloed en het ongeluk met de Waalbrug.

Dorus wil zelf het woord doen. We oefenen: ik vind dat hij zo deemoedig mogelijk schuld moet bekennen en 'stom stom stom', gaat zeggen. En:  ‘ik zal het nooit meer doen’.

Dorus wil zijn verhaal over Jetta vertellen.

We komen er niet uit en besluiten om één uur vóór Dorus aan de beurt is al in de rechtzaal te gaan zitten. Dan kunnen we kijken wat anderen voor straf krijgen voor wat voor feiten.

Dronken chauffeur 1 is ongeveer dertig. Zijn verweer is dat áls hij bij het uit zijn  auto vallen zijn been  niet zo zeer had gedaan, dat hij de agent er wel uitgelopen zou hebben en dan hier helemaal niet gestaan zou hebben. Zo! Nou jij weer!

De rechter geeft hem een dikke boete en 2 jaar ontzegging van de rijbevoegdheid.

Dronken chauffeur 2 is er van overtuigd dat de agent de pik op hem heeft gehad. Want hij kent die klootzak nog van de Korenmarkt en toen was het ook al zo’n eikel die zelf ook wel rijdt met een borrel op, dusse….

De rechter geeft hem een dikke boete en 2 jaar ontzegging van de rijbevoegdheid


Dorus is aan de beurt.

‘Heeft u er zelf nog iets aan toe te voegen,’ vraagt de rechter na het oplezen van de feiten. Het proces-verbaal hadden de agenten keurig zakelijk gehouden. Het zijn ook geen schrijvers natuurlijk.  

Dorus vertelt. Over zijn grote liefde, dat hij zo graag bij haar wilde zijn, maar dat er anderen waren die een slechte invloed op haar hadden en dat hij moed verzameld had en toen had gedronken en stom stom stom, hij had beter moeten weten. Hij kijkt op tv naar programma’s over dronken rijders en hij en zijn ouders zijn het er dan altijd over eens dat die idioten zo streng mogelijk gestraft moeten worden. Het zal je kind maar zijn.

En nu sta ik hier. Stom stom stom en ik  verdien wat de rechter mij oplegt. Maar hoe moet ik nou stage lopen, in Tiel, als bijna-planoloog, met mijn beste vriend, die alleen een brommer heeft en op mij rekent voor vervoer en mijn ouders zijn zó geschokt…

De rechter beslist: 500 gulden boete en twee jaar voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid. Een nieuwe auto moeten kopen was vast al straf genoeg voor een arme student en er kon vast nog een goed burger uit Dorus groeien. Maar pas op: het is voorwaardelijk! Geen tweede keer doen hoor.

Klassenjustitie. Wie het lekkerst kan lullen, mag gewoon doorlopen.