Dankzij het aggregaat van het rouwdouwerteam is er stroom om elektrisch te klussen op de hoeve. Marnix kan nu de elektrische kettingzaag die hij van tante Suus voor zijn verjaardag heeft gekregen uitproberen op de omgevallen fruitbomen. Maar eerst is het aggregaat nog nodig om de bouwlampen van stroom te voorzien op de zolder, waar Bertus met krijt de plaats van de tussenwandjes op de houten vloer tekent om grofweg aan te geven waar de kamers van de gecollaceerden kunnen komen, waar de doucheruimte zal komen.....

Marnix baalt. Zo'n mooie nieuwe zaag, die moet uitgeprobeerd worden.....

We horen Bertus boven ons lopen en kruipen. Bertus is met een ladder langs de muur op zolder gekomen. Marnix zeult met een verlengsnoer en zet in de keuken een trapje op de tafel en besluit dat Bertus een heus trapgat wel prettig zal vinden.

'JEEENG' zegt de kettingzaag.

'GODVER!' zegt Bertus als hij door de vloer de keuken binnenvalt.

‘Achterlijke...... godverdegodver, je had mijn voet er wel af kunnen zagen!'

Marnix lacht. Bertus niet en kijkt mij vuil aan. Hij wipt met een klein scherp nijptangetje -had hij op zolder gevonden-.een Belgisch bier open. Ook Rob, Toon en Dirk hebben de weg naar de kratten al gevonden en debatteren over wat voor materiaal er allemaal nodig is om van deze dump iets bewoonbaars te maken: twee buitendeuren, twaalf binnendeuren, open trap, veertien ramen met kozijn, 300 meter balk, 1500 meter panlatten, 10.000 dakpannen of een Vlaamse dakdekker en een zooi lei, 30.000 stenen, 50 zakken cement...
Bertus heeft zijn dag niet. Babs heeft kennisgemaakt met de vier bouwers en aangegeven dat ze die qua aantrekkelijkheid drie keer niks vindt. En Bertus vier keer niks.

Na een gesprek met Rianne over het boodschappengeld besluit ze toch de tuindouche te doen. Maar het weer zit tegen. Het water is niet warm genoeg om bloot te douchen en de verveelde wet t-shirtdans valt de mannen tegen: ‘He! Kleine! Laat die kleine tietjes zien!'

Babs zegt: ‘Bekijk het maar' en bedoelt het tegenovergestelde.

Krijgsberaad: ‘Zeg Manus als het zó moet dan zijn we zó weg.'

Ik krijg een papieren zakje waarop met potlood een bestellijst is geschreven: twee buitendeuren, twaalf binnendeuren, open trap, veertien ramen met kozijn, 300 meter balk, 1500 meter panlatten, 10.000 dakpannen of een Vlaamse dakdekker en een zooi lei, 30.000 stenen, 50 zakken cement...
En beter bier dan dat merkloze Delhaizespul.

Ik ga ermee naar tante Suus die op het fornuis pannenkoeken bakt en een kerkliedje zingt.

‘Suus, problemen. De mannen willen alleen werken als je materialen koopt'.

Ik lees het lijstje voor. Suus knikt. 'Ja, das nodig hè Manus.'

‘Maar hoe...'

‘Ik zal het affirmeren.'

‘Affirmeren?'

Rianne legt uit wat affirmeren is: je denkt ergens heel sterk aan en dan krijg je het. Vanzelf. Als je maar goed genoeg affirmeert. Ik geloof het niet. Ik heb de laatste maanden heel hard sex geaffirmeerd en niks gekregen en dan zal er wèl een God van de Gamma bestaan die ons.....

‘Denk naSuus: dan moet het hele voorplein hier vol staan met pallets stenen, dakpannen, hout, deuren, kozijnen... Zie jij ze? Ik niet!'

‘Allee, Manus, maar jij gelooft het niet.'

‘Nee Suus, dank je de koekoek dat ik ut niet geloof. Zeker mijn affirmeergereedschap vergeten!'

Rianne is boos. Suus bakt nog meer pannenkoeken. Maar na de maaltijd is het duidelijk. De rouwdouwers pakken hun gereedschap bij elkaar en starten de bus.

‘Manus wat doe jij?'

‘Suus, ik kan geen ijzer met handen breken. Rian ga je mee?'

‘Nee ik blijf bij Suus.'

‘Allee Manus, als ut alleen de spullen zijn: die affirmeer ik voor u. Komt ge terug als alles er is?'

‘Dan kom ik terug.'

Een maand later: telefoon. Tante Suus. ‘Allee Manus, ge kunt komen hoor. Ik heb alles voor u geaffirmeerd.'

‘Alles?'

‘Alles.'

'De buitendeuren, binnendeuren, open trap, ramen met kozijn, 300 meter balk, 1500 meter panlatten, dakpannen, stenen, 50 zakken cement...?'

‘Alles.'

Rianne, inmiddels ook weer in Doetinchem, luistert mee en pakt de hoorn uit mijn hand.

‘Suus we komen, hoor. Zaterdag!'