In een oude Kadett, maximaal belast met Manus Klusbedrijfspullen rijden, Mars, Rian, Okki en ik Wiekevorst binnen.

Suus staat voor de hoeve. ‘Alee, vrienden, ge zijt er. Ik zal u rondleiden. Dit is het woonhuis, dat is de stal en daar - op de foto van ut vorig blog niet zichtbaar- is de graanschuur. Maar de wind heeft er vat op gehad, hè. Maar tis compleet hoor. Ge hoeft ut slechts weer op te bouwen. Hier gaan onze mensen wonen.

Als een reusachtig mikado ligt een stapel balken, planken en leiplaten tot aan de dakgootrand: de op te zetten gekkenfarm annex woonzorgcomplex. Het woonhuis is wat makelaars 'een opknappertje' zouden noemen: waar het stucwerk verdwenen is zie je de bouwfasen van de hoeve. Als je me naar de kleur van het schilderwerk vraagt, zou ik dom grijnzen.

De deur lijkt in het slot gevallen, maar.. ach laat maar. Met een schouderduw komen we binnen.
In de keuken liggen mooie tegels op de vloer en staat een grootmoeders fornuis. Met veel chroom en emaille. Tante Suus duwt een brandende prop papier in een van de openingen en zegt:'Gezellig'.
Even later is er koffie. Marnix loopt af en toe naar binnen met hout voor in de oven. ‘Tis de graanschuur, hè. ‘

'Maar Marnix toch, die moet Manus nog helemaal gaan opzetten! Dat zal zo niet gaan, hè, als gij de graanschuur waar onze mensen moeten wonen in het fornuis stopt.'

Marnix snapt het.

‘Manus hebt ge geen bijl meegenomen?'

Heb ik, maar vaklui lenen geen gereedschap uit, al helemaal geen snijgereedschap en al helemaaal niet aan Marnix die schizofreen-autist blijkt. Niet ernstig: Alex is er erger aan toe met zijn depressief-grenslijncomplex. Die moet je in de gaten houden. Waar tante Suus haar affiniteit vandaan heeft, is duidelijk.

‘Ik zal de fruitbomen pakken. Die zijn toch met de storm van laatst afgebroken.'

Rianne kijkt me aan alsof ik de leipo van het stel ben. ‘Wat kan er gebeuren?'

‘Nou...'

‘Wilt ge in de kou zitten´

Weer een punt voor Marnix. Vooruit dan maar.

´Maar ik ben niet verantwoordelijk als hij straks...´

'Nee dat zal wel goed gaan, hè.'

Even later komt Marnix met twee mooie stukken hout de keuken weer binnen. De stukken passen precies in het gat van de oven. Tante Suus kijkt trots. Manus zag weer eens beren op de weg.

Een half uur later: ´Marnix, je mag nóg wel een kjeer met de bijl...'

´Allee, dat wás de bijl, hè'

Rianne lacht....